WSPARCIE SPOŁECZNE
Trwanie w stanie ‘nie wiem’, oprócz frustracji i zmęczenia często przynosi poczucie osamotnienia. Pojawia się myśl, że skoro ja sama teraz nie znam odpowiedzi, nie rozumiem siebie i jest mi z tym trudno, to innym z taką mną będzie np. równie ciężko.
A prawdą jest, że owszem, nie wiem, ale jednak nie jestem, nie muszę być z tym sama.
I to niezwykle ważne, żeby dbać o ten aspekt społeczny, bo mamy tendencję do izolacji i wtedy karmimy jeszcze bardziej lęki i szkodliwe nawyki. Potrzeba nam wspierającego towarzystwa innych osób i niekoniecznie będzie to nasza rodzina.
Jesteśmy zwierzętami społecznymi i poczucie bycia częścią grupy (która wspiera, rozumie, akceptuje nawet, gdy nie może pomóc) jest kluczowe dla procesu wychodzenia z ‘nie wiem’ do ‘wiem’.
