PODJĘCIE DECYZJI

Podjęcie decyzji potrafi być uciążliwe, zwłaszcza, gdy chodzi o coś naprawdę ważnego, czy dotyczy to sporego kawałka naszego życia. Miotamy się między argumentami, szala przechyla się co rusz, to w jedną, to w drugą  stronę, a jak dołożymy do tego opinie innych, to zwykle mamy mętlik.

Polecam wówczas zostawić nasz wewnętrzny spór na chwilę i zająć głowę czymś innym, czymkolwiek! A najlepiej głowę i ciało 😉

Wpuścić trochę oddechu w to wszystko, zdystansować się i dać sobie czas.

Również po to, żeby nasz system nerwowy odpoczął, bo ciągłe analizowanie jakiejś sprawy i pojawiające się przy tym emocje przecież męczą, a wtedy trudno o jasność umysłu.

Oddech, najlepiej świadomy, kilka minut w tu i teraz potrafi zdziałać cuda. Już nie mówiąc o tym, że czasem sprawy lubią rozwiązać się same 🙂

JA

My to się lubimy taplać w życiowym błotku, a narzekanie na swój los to nasz sport narodowy

I najgorsze, a zarazem niesamowite jest to, jak nasz mózg stoi za nami murem. Nie dopuszczamy do siebie żadnych argumentów, mamy stado wymówek, a na pewno tę jedną niezbitą, że czegoś się nie da, nie można, że nie ode mnie zależy, że „no tak już jest”. I my w to naprawdę wierzymy!

Mózg zrobi wszystko, żebyśmy tylko nie zaczęli procesu zmiany. Zaślepi, utwierdzi w przekonaniach, zasłoni, zagłuszy, bo to, co stare, dobrze znane jest po prostu bezpieczne.

Usłysz swoje narzekanie, zauważ je.

Czy możesz wtedy powiedzieć „ja”, zamiast „takie jest życie”, „nic się nie da z tym zrobić”, „gdyby tylko…”?

JA nie robię. JA tego nie zmieniam. JA decyduję zostawić to, jak jest.

To „ja” robi ogromną różnicę. Niezauważalną na samym początku, ale uwierz mi, że to iskra, maleńki start nowego. Przyznaj się do siebie i pozwól, żeby się zadziało.

 MINIMUM

Są dni, kiedy jedyne, co możesz robić, to robić swoje. Bez szukania sensu, głębi, z minimum zaangażowania. Po prostu robisz, po kolei.

Może nie „po łebkach” czy byle jak, ale tak, żeby dało się przeżyć, zgadzając się, że to chwilowe. Zadbaj w ten sposób o siebie, gdy opadasz z sił i wszystko stało się szaro-bylejakie.

Pozwól sobie czasami na minimum.

A jeśli cię to niepokoi, wzbudza poczucie winy, poszukaj wsparcia. Bądź dla siebie dobra, czuła i łagodna, jak najlepszy przyjaciel, bo wszystko jest z tobą w porządku.

 ZMIENIĆ - ALE JAK?

Chcesz dokonać zmiany, ale nie wiesz jak?

Odpowiedź jest prosta, ale nie łatwa.

TERAZ, w każdej sekundzie, kiedy podejmujesz choćby najmniejszą decyzję.

Jeśli ci nie wychodzi, wciąż wracasz na stare tory, to spróbuj popatrzeć na siebie z boku.

Pewnie już znasz powody, dlaczego robisz coś tak, a nie inaczej, więc zastanów się, kiedy to się dzieje?

W których momentach, w jakich okolicznościach postępujesz „po staremu”?

Staniesz się wówczas własnym obserwatorem, a to pozwoli ci na złapanie tej mikro-chwili, w której zanim zadziałasz, potrzebujesz podjąć decyzję „co i jak” – tu mieszka zmiana.

Nie musisz umieć od razu. Zrób to w swoim tempie. I pamiętaj, że wszystko jest z tobą w porządku.

 SŁUCHAJ CIAŁA

Słuchaj swojego ciała. Tam jest prawda.

Jaki masz teraz oddech, co robisz z dłońmi, zimno ci w stopy?

Czujesz się lekko czy przeciwnie, przytłoczona? Woła cię sen, czy masz ochotę pobiec?

Kiedy ostatni raz zaszkodziło ci jedzenie i w ogóle jak często chorujesz?

Możesz popatrzeć na siebie szeroko, w kontekście ostatnich miesięcy, lat, ale też sprawdzić, jak się masz tu i teraz, z tą decyzją, w tej sytuacji, z tą osobą, ze sobą.

Słuchaj swojego ciała. Da ci odpowiedzi.