DŁUGOTERMINOWO

Gdy zmiana ma dotyczyć tematu, który jest długoterminowy w naszym życiu, to jest sporo rzeczy, które mamy wyparte, działamy na tzw. autopilocie. Nie mamy świadomości, że coś robimy, mówimy, albo właśnie nie mówimy, że niemal zawsze w określony reagujemy na jakąś sytuację. I teraz chodzi o to, żeby się zastanowić, skontaktować ze sobą, gdzie jest tego źródło.

Jednym ze sposobów świadomej pracy własnej nad zmianą jest obserwacja, zadawanie sobie pytań i robienie sobie notatek. To zapisywanie odpowiedzi ma duże znaczenie, ponieważ około 80% naszych myśli nam umyka, zapominamy je, nawet jak wydaje nam się, że będzie inaczej. Poza tym, to jest takie „czarno na białym”, nic się nie ukryje i ciekawe jest również to, jak na te same pytania potrafimy różnie odpowiedzieć w zależności od dnia, samopoczucia, zdarzeń itd.

To właśnie daje tą szerszą perspektywę, której szukamy, głębsze wejście w temat, jeśli zależy nam na tym, żeby zmiana była długofalowa.

 WIOSNA W ŻYCIU

Jeżeli zmiana w twoim myśleniu, reagowaniu, zachowaniu ma zostać na dłużej, na zawsze, to potrzebujesz spojrzeć na dany temat szeroko, z odpowiedniej perspektywy, z przeznaczeniem na to również większej ilości czasu. To dlatego, że jesteśmy wielowymiarowi, często niejednoznaczni i na nasze wybory mają wpływ różne czynniki.

W mojej terapeutycznej pracy z klientkami i klientami zawsze podkreślam jak ważne jest podejście nie zero-jedynkowe, nie czarno-białe i dlatego, gdy mówisz „chcę zmiany, co mam teraz zrobić?” najczęściej usłyszysz ode mnie „to zależy, ale na pewno najpierw odetchnij” :)

To jest też ogromnie istotne dla naszego układu nerwowego, żeby dokonywać zmian małymi krokami. Zadbaj o siebie w taki sposób, żeby się za moment nie okazało, że nie masz już sił i cała chęć do zmiany prysnęła jak bańka mydlana.

Powoli, niemal niezauważalnie dla umysłu, bo czujny jest jak ważka :) zaczynasz od rozejrzenia się, świadomego rozeznania w temacie. Wtedy masz największą szansę na powodzenie.

 WSPARCIE SPOŁECZNE

Trwanie w stanie ‘nie wiem’, oprócz frustracji i zmęczenia często przynosi poczucie osamotnienia. Pojawia się myśl, że skoro ja sama teraz nie znam odpowiedzi, nie rozumiem siebie i jest mi z tym trudno, to innym z taką mną będzie np. równie ciężko.

A prawdą jest, że owszem, nie wiem, ale jednak nie jestem, nie muszę być z tym sama.

I to niezwykle ważne, żeby dbać o ten aspekt społeczny, bo mamy tendencję do izolacji i wtedy karmimy jeszcze bardziej lęki i szkodliwe nawyki. Potrzeba nam wspierającego towarzystwa innych osób i niekoniecznie będzie to nasza rodzina.

Jesteśmy zwierzętami społecznymi i poczucie bycia częścią grupy (która wspiera, rozumie, akceptuje nawet, gdy nie może pomóc) jest kluczowe dla procesu wychodzenia z ‘nie wiem’ do ‘wiem’.

 ODWAŻNIE

To się może wydać szaleństwem dla wielu twoich znajomych, bliskich czy rodziny.

No bo jak to tak bez decyzji i planu? Jak to nie wiesz, musisz wiedzieć! Musisz coś postanowić.

Nie można tak z kwiatka na kwiatek. Co ty będziesz teraz robić? Da się z tego wyżyć?

Zostaw te wątpliwości i pytania dla tych, którzy je przynoszą.

Ty wiesz, że nie wiesz i z pełną świadomością wchodzisz w ten proces.

Ufaj sobie, twój system nerwowy cię pokieruje. Idź tam, gdzie cię ciągnie i wzywa, zatrzymuj na subtelnych sygnałach z ciała. To twoje drogowskazy. Jesteś na najlepszej drodze do siebie.